به گرازش جمهور آنلاین به نقل از آژنگ نیوز آنها درابتدای دوران فعالیتشان توسط هال روچ تهیه کننده هالیوود شناخته و بکار گرفته شدند .آنها نه تنها از دوران انتقال سینما از صامت به دوران جدید به جان سالم به در بردند بلکه از موانع جدید مشکلات درک زبان یک کشور هم عبور کردند .این دو کمدین ُبه همان اندازه که در کالیفرنیا مشهور بودند در کپنهاگ هم مشهور شدند. دانمارکی ها به فیلمهای آنها نیز بسیار علاقه مند بودند و آنان را گوگ و گوککه صدا می کردند.

حتی در سالهای آخر عمرشان، وقتی دیگر فیلم بازی نمی کردند و از فهرست بازیگران فعال در هالیوود هم خارج شدند، همچنان مخاطبان سینمابه این دوکمدین و فیلمهایشان علاقه مند بودند.

استن لورل (نام اصلی آرتور استنلی جفرسون؛ متولد ۱۶ ژوئن۱۸۹۰، لنکاوی، انگلیس – درگذشته ۲۳ فوریه۱۹۶۵، سانتا مونیکا، کالیفرنیا، ایالات متحده) و الیور هاردی (نام اصلی نورول هاردی؛ متولد ۱۸ژانویه۱۸۹۲، هارلم، جورجیا، ایالات متحده – درگذشته۷آگوست ۱۹۵۷، هالیوود شمالی، کالیفرنیا) بیش از ۱۰۰ کمدی با هم ساختند.

استن جفرسون، پسر یک مدیر تئاتر و مجری،در سالهای نوجوانی به یک کمدین سالنهای نمایش تبدیل شد و تا سال ۱۹۱۰ نیز عنوان یک عضو ساده در گروه چارلی چاپلین و در گروه کمدی مسافرتی فرد کارنوفعال بود. بعد از اینکه شرکت کارنو در طی یک تور آمریکایی در سال ۱۹۱۳از هم پاشید، جفرسون چندین سال در فیلم های آمریکایی و کمپانی وودویل کار کرد و در این مدت به دلیل طولانی بودن و نامانوس بودن نامش ،نام خانوادگی خود را به لورل تغییر داد. اولین فیلم کوتاه او با نام آجیل در ماه مه (۱۹۱۷) به نمایش درآمده بود. او در اوایل دهه ۱۹۲۰به عنوان ستاره مجموعه های کوتاه خود در زمینه کمدی؛به موفقیت جزئی دست یافت.اما در عرض چند سال، بازیگری برای او درجه دوم را داشت و او بیشتر به عنوان کارگردان و نویسنده متن های خنده دار فعالیت می کرد. با ادامه همین روند،او در سال 1925 با درک اینکه وظایف اصلی او پشت دوربین خواهد بود با استودیوی Hal Roach قراردادی امضا کرد.

پدر نورول هاردی در اواخر سال ۱۸۹۲ درگذشت. بعنوان ادای احترام،هاردی نام پدرش، الیور را برای خودش انتخاب کرد.هاردی هنگام مدیریت یک سالن سینما در سال ۱۹۱۳ به این ایده فکر میکرد که شاید او بهتر از بازیگرانی باشد که او روی صفحه نمایش می دید، یا حداقل چیزی بدتر از آنها هم نداشته باشد. بنابراین سال بعد برای کار به استودیوی لوبین در جکسونویل ، فلوریدا رفت. در طول دهه بعد هاردی در بیش از ۲۰۰ فیلم کوتاه برای استودیوهای مختلف ظاهر شد. شروع کار او با فیلم Outwitting Dad (۱۹۱۴)و نیز حضور در نقش مرد آهنی در نسخه صامت جادوگر اوز) قبل از امضای قرارداد با هال روچ در(۱۹۲۶)بود.

لورل در استودیو ها حاضر میشد اما شروع بازیگری اش چنین بود که: در یک فیلم کمدی با بازی مابل نرماند؛ این هنرپیشه نقش اول در یک حادثه آشپزی به شدت آسیب دیده بود .بنا بر این نیاز به بازیگر جایگزین بود و هاردی به این صورت وارد عالم بازیگری شد. این دوکمدین به زودی به عضویت گروه “All-Stars” روچ درآمدند، گروهی از مجریان طنز که در چندین کمدی کوتاه حضور داشتند. آنها مرتباً در کمدی های All-Star کاستار حضور داشتند،اما هنوز یک زوج هنری نبودند. از آنجا که تهیه کننده Roach و سرپرست کارگردان، Leo McCarey متوجه جنبه طنز بین لاغری (لورل) و چاقی (هاردی) شدند، لورل و هاردی بیشتر با یکدیگرکار می کردند.نهایتا در پایان سال ۱۹۲۷ آنها به یک تیم کمدی رسمی تبدیل شدند. فرمول کمدی هایی که آنها بازی می کردند ساده اما ماندگار بود.این فرمول عبارت بود از: دو دوست که دارای ترکیبی از بی فکری مطلق و خوش بینی ابدی بودند، یا همانطور که خود لورل آن را توصیف کرد ، “دو ذهن بدون یک فکر واحد”. لورل ساده لوح بی گناه، عامل بیشتر مشکلات آنها بود، در حالی که هاردی نقش یک شخص مهم و باتجربه در جهان را بازی می کرد که به دلیل اعتماد نابجا به دوست خود و توانایی هایش، برنامه هایش همیشه خراب می شد. آنها اغلب با ساده لوحی باورنکردنی و بی کفایتی؛ موفق می شدند شرایط ساده روزمره را به پیچ و خم های فاجعه باری تبدیل کنند. این تیم با پایان یافتن دوران صانت سینما از طریق ساخت فیلمهای کوتاه و جذاب کمدی مانند:قرار دادن شلوار بر روی فیلیپ (۱۹۲۷) ، دو تار (۱۹۲۸) ، آزادی (۱۹۲۹) ، و تجارت بزرگ (۱۹۲۹) به محبوبیت زیادی دست یافتند.

توسعه بهره گیری از صدا در فیلم متحرک، باعث شکوفایی کامل نبوغ این تیم شد. صدای آنها – لهجه بریتانیایی لورل و صدای زنگدار هاردی جنوبی – کاملاً متناسب با شخصیت های آنها بود و لورل چندین برنامه صوتی مبتکرانه (مانند خرابی خارج از صفحه به موقع) را ابداع کرد تا از آهنگ صدا نهایت استفاده را ببرد. لورل به عنوان یک کمدین ، دارای شیوه های خاص کمدی مانند خراشیدن مکرر سر ، فریاد زمزمه وار (که معمولاً با علامت “خوب ، من نمی توانم کمک کنم!”) و یک نگاه کاملا خالی و چهره ای فاقد فکر و احساسات. هاردی مجموعه وسیعی از وقایع عجیب و غریب را ایجاد کرد: گفتار و طرز رفتار تنش آمیز ، ایجاد انفجار با وسایل آشپزی ، گره خوردن کراوات و نگاه مکرر به دوربین برای جلب همدردی مخاطب.

گفته شده است که برخی ازبینندگان ، لورل را از میان این زوج کمدی خنده دارتر می دانستند ، در حالی که برخی دیگر هاردی را بیشتر خنده دار می دانند. آنها در بیش از ۴۰ فیلم کمدی باصدا برای Roach ظاهر شدند ، از جمله کلاسیک هاگ وایلد (۱۹۳۰) ، همدلان (۱۹۳۱) ، Towed in a Hole (۱۹۳۲) . لورل عملاً در تمام کمدی های روچ مسئول تیم کارگردانی و سرپرست نویسندگی بود ، گرچه هرگز او به صورت رسمی و ثبت در تیتراژ به این اعتبار نرسید. این امرممکن است ظاهر و شکل ثابت فیلم های کمدی آنها را توضیح دهد ، حتی اگر آنها بر اساس ثبت در تیتراژعنوان نشده باشد که آنها با هدایت وکارگردانی هم؛ فیلم بازی را ساخته اند؛باز هم همگان متوجه نقش اساسی این زوج کمدی در ساخت فیلمها می شوند.

به دلیل سود مناسب اقتصادی فیلمهای سینمایی و نیز کم شدن بازار برای فیلمهای کوتاه ، این تیم کمدی در سال ۱۹۳۵ تولید فیلمهای دو حلقه ای را کنار گذاشته و بیشتر بر روی ساخت فیلمهای سینمایی متمرکز شده و دراستودیوی روچ شروع به ساخت فیلم های سینمایی متعدد کردند. آنها اولین فیلم سینمایی خود را در باعنوان “ببخشیدما”در سال (۱۹۳۱) بازی کردند و تا سال ۱۹۴۰ در ۱۳ فیلم سینمایی مشترک حضور یافتند. از بهترین کمدی های کاملشان می توان از: در آکسفورد(۱۹۴۰)؛ روابط ما (۱۹۳۶) ، نام برد.آنها همچنان کار در استودیوی روچ را با اینکه یک استودیوی کوچک بود،به دلیل آزادی هنری ای که این استودیو به آنها میداد؛ ادامه دادند

اهمیت این آزادی هنری در دهه ۱۹۴ آشکار شد، زمانی که لورل و هاردی برای مترو گلدوین مایر و قرن بیستم کار می کردند. از آنجایی که آن استودیوها اندیشه خلاق لورل و هاردی را که در Roach به آن عادت کرده بودند، انکار کردند ، کمدی آنها آسیب دید و فیلم های دهه ۱۹۴۰ضعیف ترین کار آنها محسوب می شود. با این حال ، آنها با شاد کردن مخاطبان زمان جنگ همچنان محبوب بودند. آخرین فیلم آنها Atoll K در سال (۱۹۵۰)محصول اروپا بود (این فیلم همچنین با نام های آرمانشهر و رابینسون کروزولند نیز نمایش داده شد). پس از آن لورل و هاردی در سالن های نمایش انگلیسی فعالیت کردند و به موفقیت زیادی دست یافتند.به دنبال همین موفقیتها ، فیلمهای قدیمی آنها در تلویزیون به نمایش درآمد. آنها تا زمان مرگ هاردی در سال۱۹۵۷ به عنوان یک تیم کمدی باقی ماندند.

در سال ۱۹۶۰، لورل به دلیل فعالیت مستمر فیلمهای کمدی ، اسکار افتخاری دریافت کرد. لو کاستلو ، از تیم کمدی ابوت و کاستلو ، یک بار در مورد لورل و هاردی گفت: “آنها بامزه ترین تیم کمدی در تمام دوران بودند.” اکثر منتقدان و محققان سینما در طول سالها با این ارزیابی موافق هستند.

به دنبال مرگ هاردی،استن لورل نیز در سال ۱۹۶۵، در سن 74 سالگی درگذشت. زمان مرگ؛هیچ یک از این دو کمدین ثروتی بر جای نگذاشتند.

ترجمه: علی محرابی