کثیف ترین فیلم جشنواره در چهل سالگی انقلاب
کثیف ترین فیلم جشنواره در چهل سالگی انقلاب

محمدعلی سلیمانی/ فیلم سینمایی حمال طلا را می بایست عنوان دار کثیف ترین اثر سینمایی حاضر در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر قلمداد نمود. فیلمی کثیف و به شدت سیاه که دقیقا در سالگرد چهل سالگی انقلاب اسلامی اکران گردید و مخاطب سینمایی را با شیوه ای نوین در به تصویر کشیدن پلیدی در […]

محمدعلی سلیمانی/ فیلم سینمایی حمال طلا را می بایست عنوان دار کثیف ترین اثر سینمایی حاضر در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر قلمداد نمود. فیلمی کثیف و به شدت سیاه که دقیقا در سالگرد چهل سالگی انقلاب اسلامی اکران گردید و مخاطب سینمایی را با شیوه ای نوین در به تصویر کشیدن پلیدی در آثار سینمای ایران مواجه ساخت. فیلمی که برای نخستین بار اقدام به ارایه تصویر از فاضلاب و مدفوع انسانی در سکانس های مختلف نموده و در نهایت تمامی این قاب ها را به برج میلاد و چهل سال حاکمیت جهوری اسلامی پیوند می زند و تصویری منزجر کننده را در عمق جان تماشاگران اثر حقنه می سازد.



تورج اصلانیکارگردانی است که بیشتر او را در مقام مدیر فیلمبرداری در سینما می شناسیم؛ فیلمبرداری که امسال با فیلم سینمایی خود به نام حمال طلا در بخش نگاه نو جشنواره فجر حضور دارد. فیلمی که پردازش روایی آن بر اساس روابط دو کارگر کارگاه طلاسازی و با محوریت شخصت رضا شکل گرفته و کارگران قصد دارند با جستجو در فاضلاب کارگاه به جواهری گرانقیمت برسند و از مدفوع انسانی رزق طبقه متوسط جامعه را رقم زده و کارگران را به گنجی ویژه نایل سازد؛ گنجی توهمی و بر جای مانده از زنی انگلیسی که از سال ۱۳۳۲ در چاه توالت کارگاه مخفی مانده و پس از هزینه کرد بسیار و استخراج طاقت فرسا و … نه تنها عایدی ویژه ای را نصیب جامعه  نمی سازد؛ بلکه اسباب ضرر و خسران رضا و لویی را فراهم ساخته و ایشان را به جان هم می اندازد و ایشان را به عرصه جدید از برای تحقق رویا و بازگشت رویای از دست رفته خود می کشاند.


اگر چه رویا در فیلم سینمایی حمال طلا، نام همسر سابق رضا است که او را ترک کرده و …؛ اما در واقع آمال و آرزوهای بد بادرفته طبقه متوسط جامعه است؛ طبقه ای که در نا امنی اجتماعی و فشارهای شدید حاکمیتی مجبور به ترک کارگاه های خود می باشند و اکنون حمال طلا به وضوح نشان می دهد که چگونه این آرزوها بر باد می رود و حتی بر بستر سخت کوشی و پالایش فضولات انسانی و بطور کل با تمرکز بر توان نیروی انسانی در وضعیت حاکمیت کنونی، امکان تحقق ندارند. تصویری که در نهایت به وسیله حاکمیت در ایجاد خودخواسته حُباب در بازار سرمایه و سپس شکستن آن، اسباب فلاکت و سیاه بختی مطلق طبقه متوسط را پدید آورده و نهایتا مرگ این طبقه را در بستر کثافت و سیاهی نوید می دهد. مرگی که در چهل سالگی انقلاب اسلامی به مخاطب سینمایی نوید داده می شود و در این میان مدیریت سینمایی کشور تنها سعی کرده تا به تغییر فضای تاریخی اثر اهتمام ورزیده و با نادیده انگاشتن اقدامات اقتصادی پیش و پس برجامی دولت بنفش، موضوع نوسانات سکه را در دولت گذشته را بازسازی نماید و این همه در حالی است که اساسا حمال طلا به هیچ دولتی کار ندارد و اصل و اساس حاکمیت را مورد هجمه خود قرار داده است.