دسته دختران اثر سینمایی منیر قیدی از آن فیلم‌هایی است که اجرای خوبی دارد ولی کمتر در ذهن مخاطب می‌ماند. این اکشن جنگی، از جلوه‌های ویژه خوبی برخوردار است و فضاسازی بسیار خوبی دارد اما نیکی کریمی به عنوان یک بازیگر مطرح که در این فیلم، نقش فرماندهی دسته دختران را به عهده دارد، آنچنان که باید و شاید، در این فیلم ندرخشید. لهجه جنوبی کریمی در این فیلم، به خوبی نتوانست با مخاطب ارتباط برقرار کند.

به گزارش سروش سینما، ضعف سناریو که در اکثر فیلم‌های ایرانی به چشم می‌خورد در سناریوی دسته دختران هم کاملا مشهود است.

کمبود مهمات در اوج حمله عراق به خرمشهر، باعث می‌شود که گروهی از زنان خرمشهر خود را به ارتش مستقر در حوالی شهر برسانند تا مهمات تهیه کنند و به داخل شهر بیاورند.

در بسیاری از فیلم‌های دفاع مقدس، ساده انگاری نسبت به دشمن مشهود است که در دسته دختران هم این ساده انگاری همچنان مشهود است.

از سوی دیگر قهرمان فیلم دسته دختران، زنان هستند و مردان فیلم مانند اکثر فیلم‌های این چنینی نقش ضد قهرمان دارند و برای قهرمانان داستان موانعی ایجاد می‌کنند. در روند داستان فیلم به تدریج تصویر قهرمانان داستان یعنی زنان کمرنگ می‌شود و همین باعث می‌شود که تا پایان فیلم نقش زنان توسط مخاطب نادیده گرفته شود.

فیلمنامه دسته دختران ضعف خاصی دارد که به جغرافیای منطقه باز می‌گردد. با توجه به روند داستان که در جنوب کشور اتفاق می‌افتد و در فضای دفاع مقدس و آزادی خرمشهر رخ می‌دهد، فیلمنامه می‌تواند نقاط اوج بیشتری داشته باشد که داستان را در ذهن‌‎ها حک کند.

صحنه‌های اکشن به نوعی نمی‌توانند با صحنه‌های درام همراهی داشته باشند. شاید کارگردان در روند فیلمبرداری پی به ضعف درام فیلم برده و با ایجاد صحنه‌های انفجاری اکشن خواسته به نوعی این ضعف را پوشش دهد.

البته نبردن فیلم به طور مستقیم به خط مقدم جبهه، یکی از نقاط قوت دسته دختران است. در واقع کارگردان نمی‌خواهد مخاطب را در معرض خط مقدم جبهه و جنگ‌های رو در رو و تن به تن قرار دهد بلکه با به تصویر کشیدن زمانیکه خرمشهر محاصره شده است و دارو و مهمات گیر نمی‌آید و مردم بی‌دفاع کشته شده، بی‌نام و نشان به خاک سپرده می‌شوند، التهاب وقایع خرمشهر را به تصویر کشیده است؛ وقایعی که کمتر در فیلم‌های دفاع مقدس به مخاطب نشان داده شده است.

شاید بتوان گفت همین نپرداختن به خط مقدم جبهه و به تصویر کشیدن حال و احوال مردم عادی که به دنبال دارو، بستری کردن مجروحین، به خاک سپردن بی نام و نشان شهدا و… نوعی ساختارشکنی در ساخت فیلم دفاع مقدس باشد.